In Gent hebben ze zaterdag de onafhankelijkheid uitgeroepen. Niet de onafhankelijkheid van België natuurlijk. Het moest ludiek blijven. De les die de brave burger meekreeg, was de volgende: in Gent hebben wij ons afgezet tegen de West-Vlamingen. Door de massale opkomst voor onze afscheuringsfuif is nog maar eens gebleken hoe gemakkelijk het is om de mensen tegen elkaar op te zetten, zei hun woordvoerder. Daniël Termont, de burgemeester van Gent, vindt dit soort acties een schitterende politieke vormingsles. Vervang Gent door Vlaanderen en West-Vlaanderen door allochtonen of Walen en je hebt zowaar een perfecte spiegel van de huidige Vlaamse situatie. Daarmee zijn we weer bij de les. Het gaat hem over “vreedzaam samenleven” en “aanvaarden van diversiteit”. Want zeg nu zelf: bestaat er iets mooiers dan volksvermenging en intercultureel samenklitten? En wat getuigt er van meer verdraagzaamheid dan dat je je als volk laat uitbuiten en onderdrukken door een Belgische elite? Slaafsheid = Vrijheid?
Dat de Gentse socialisten niet altijd op deze progressieve lijn hebben gezeten bewijst de tekst van volkszanger en lieveling van de Gentse arbeidersklasse: Karel Waeri (1842-1898). Hij had het niet zo voor gemengde huwelijken en het samenklitten van culturen. Over huwelijken met Franse meiden schreef hij dit gedicht genaamd: Een ronde Vlaamse jongen.
En trouwt gij maar met uw bijou
Die is algauw het huwelijk moe
En rap gaat zij aan het zwieren
Met nog ne vent of twee of drij
Al op zijn Fransch heel locht en blij
Trouw liever met eene Vlaamse meid
En leef gelukkig zonder nijd
Als echte Vlaamse jongen
Als hij nu geleefd had, zou hij niet uitgenodigd zijn op de manifestatie van de Nieuw-Gentse Alliantie. Stel je voor dat hij Franse meid zou vervangen hebben door bijvoorbeeld Thaise meid of negermeid, Waeri zou rap in de boeien zijn geklonken. Maar als ik moet kiezen voor politieke vorming, dan is mijn keuze rap gemaakt. Karel Waeri is mijn man. Een volkssocialist naar mijn hart.
Donald
Meestal worden de schermutselingen die in mei 68 plaatsvonden omschreven als een revolutie. Het feit dat duizenden studenten op straat kwamen in de verschillende Europese grootsteden had inderdaad iets weg van een revolutionaire beweging, maar een echte revolutie – zoals de progressieve krachten die meestal omschrijven – was het niet. Achter de schermen was echter wel degelijk een revolutionaire transformatie aan de gang.
Nieuw-Solidaristisch Alternatief! 